از دفتر نقاشی تا پرده سینما؛ زندگی اسفندیار احمدیه، پدر انیمیشن ایران

میدونی اولین کسی که تو ایران کارتون ساخت کی بود؟ اسمش اسفندیار احمدیه بود. همه بهش میگن پدر انیمیشن ایران.
دوران کودکی
احمدیه سال ۱۳۱۷ توی تهران به دنیا اومد. از همون بچگی فرق داشت. وقتی خیلیها دنبال بازی بودن، اون مدام دنبال مداد و کاغذ بود. روی دفتر، کتاب، حتی هر برگهای که گیرش میاومد نقاشی میکشید. خانوادهاش هم متوجه شدن استعداد خاصی داره و حمایتش کردن.
مسیر تحصیل
بعد از مدرسه، رفت دانشگاه هنرهای زیبا و رشته نقاشی رو انتخاب کرد. اونجا بیشتر با دنیای هنر آشنا شد. کمکم فهمید که نقاشی فقط روی کاغذ نیست، میشه تصویرها رو حرکت داد و بهشون جان داد.
اولین انیمیشن ایرانی
سال ۱۳۳۶ احمدیه تصمیم گرفت کاری کنه که تا اون زمان هیچکس تو ایران نکرده بود. نشست و انیمیشن کوتاهی به اسم ملانصرالدین ساخت. اون زمان هیچ کامپیوتر یا نرمافزاری وجود نداشت. همهچیز باید با دست کشیده میشد. برای چند ثانیه حرکت، باید صدها تصویر جداگانه میکشیدی.
با وجود این سختیها، احمدیه ناامید نشد و کارش رو ادامه داد. همین باعث شد اسمش به عنوان اولین انیمیشنساز ایران شناخته بشه.
پایهگذار یک راه تازه
بعد از «ملانصرالدین»، احمدیه تلاش کرد کار انیمیشن رو جدیتر کنه. توی وزارت فرهنگ و هنر بخشی به اسم «واحد نقاشی متحرک» راه افتاد که او نقش مهمی در شکلگیری اون داشت. این بخش بعدها به محلی تبدیل شد که خیلی از هنرمندای جوان تونستن انیمیشن یاد بگیرن.
تلاش با وجود سختیها
اون سالها کسی فکر نمیکرد با انیمیشن بشه آینده ساخت. نه پول زیادی در کار بود، نه امکانات حرفهای. اما احمدیه با پشتکار ادامه داد. برایش مهم بود کاری بسازه که ارزش داشته باشه و بعدها بقیه هم از اون مسیر استفاده کنن.
پایان زندگی و شروع یک میراث
اسفندیار احمدیه سال ۱۳۷۲ از دنیا رفت. ولی کارش تموم نشد. راهی که باز کرده بود، هنوز ادامه داره. هر انیمیشن ایرانی که امروز ساخته میشه، چه تو تلویزیون، چه سینما و چه جشنوارههای خارجی، بخشی از ریشههاش به تلاشهای احمدیه برمیگرده.
چرا باید او را بشناسیم؟
چون احمدیه اولین قدم رو برداشت. کسی که با دست خالی و فقط با علاقه و پشتکار، انیمیشن رو در ایران زنده کرد. او نشون داد اگر به رویات باور داشته باشی، میتونی راهی بسازی که حتی بعد از رفتنت هم ادامه پیدا کنه.
پس هر وقت یک انیمیشن ایرانی دیدی، یادت باشه که اولین جرقهشو اسفندیار احمدیه زد؛ پسری که عاشق نقاشی بود و میخواست تصویرهاش حرکت کنن و زنده بشن.